موز يكى از قديمىترين گياهان كشت شده در دنيا بوده و احتمالاً از يك گونه وحشى مشتق شده است. در واقع موز يك گياه شبهدرخت است كه مىتواند به ارتفاع 9 متر هم برسد. در كتابهاى طب سنتى با نامهاى «موز» و «طلح» آمده است. انواع آن را به انگليسى Banana و Plantain گويند. گياه آن از خانواده Musaceae مىباشد.
مشخصات:
گياه موز از گياهان چند ساله علفى بزرگ است كه شبيه درختچه مىباشد، ولى ساقههاى آن علفى است. برگهاى آن بزرگ و به طول چند متر است كه قسمت تحتانى آنها لوله شده و داخل يكديگر پيچيده و تشكيل يك نوع ساقه كلفت را مىدهند كه در حقيقت دنباله تحتانى برگهاى آن به هم پيچيده است. عرض برگها، 30 تا 50 سانتىمتر مىباشد و رنگ آنها سبز روشن است. برگها به طور گروهى در انتهاى تنه برگى گياه، چتر مىزنند و گل آذين گياه از بين برگها ظاهر مىشود و ميوه آن به شكل خوشه فشرده متشكل از دهها موز در مىآيد.
ترتيب باردهى آن به اين نحو است كه پس از هر باردهى برگها و ساقه از بين مىروند و از قسمت زيرزمينى گياه يك ساقه ديگرى متشكل از برگها خارج مىشود كه آن هم پس از ميوه دادن به نوبه خود از بين رفته، جاى خود را به ساقه ديگرى مىدهد.
تكثير موز از طريق پاجوشهايى است كه از ريشه آن مىزند و هنگامى كه اين پاجوشها به ارتفاع 80 سانتىمتر رسيدند، آن را جدا كرده و از فاصله 3 ـ 2 متر دورتر از بوته مادر مىكارند. موز، بومى مناطق حاره خاور دور است و در جنوب ايران نيز ارقامى از آن كاشته مىشود. ميوه موز ميوهاى است استوانهاى و قوسى كه بسته به نوع موز به قطر 12 ـ 3 سانتىمتر و به طول 30 ـ 5 سانتىمتر است. رنگ پوست ميوه معمولاً سبز مايل به زرد و يا زرد است كه پس از رسيدن و مدتى ماندن، كمى قهوهاى مىشود. در قسمت داخلى پوست، گوشت سفيد شيرين و در بعضى ارقام بسيار معطر و لذيذ واقع است. در ميوه موز معمولاً دانه رشد ننموده و وجود ندارد. معمولاً در حدود 40 درصد از موز را پوست و 60 درصد را گوشت تشكيل مىدهد.
********به وبلاگ من خوش آمدید*********
خدایا مرا ببخش / مرا فهمی ده تا فرامین وحکمت هایت را درک کنم/ و مرا فرصتی دیگر برای بهتر بودن ده تا دستهاو زبان تو شوم .
آمین یا رب العالمین
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
عضویت سریع
